ម៉ាស៊ីនកិនស្រូវស្វ័យប្រវត្តិដែលផលិតដោយលោកមួន លីហ៊ួង។ សហការី
កំពង់ស្ពឺ: នៅក្នុងការសហការគ្នារវាងមនុស្ស ២ ជំនាន់ គឺឪពុក និងកូនប្រុសពួកគេបានច្នៃបង្កើតម៉ាស៊ីនកិនស្រូវស្វ័យប្រវត្ដិដោយការរួមបញ្ចូលគ្នានូវប្រពៃណីជាមួយបច្ចេកវិទ្យា។
លោក មួន លីហ៊ួង ម្ចាស់សិប្បកម្មកំពង់ស្ពឺ (KSM) ដែលមានទីតាំងនៅក្រុងច្បារមនជាមនុស្សជំនាន់ថ្មីនៃការអភិវឌ្ឍបច្ចេកវិទ្យាស្វ័យប្រវត្ដិនៃម៉ាស៊ីនកិនស្រូវក្នុងស្រុក។
លោករំឭកថា៖ «ជាជាងម៉ាស៊ីនអំឡុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ ១៩៨០ និងឆ្នាំ ១៩៩០ ឪពុកខ្ញុំបានអភិវឌ្ឍខ្លួនដោយការចាប់យកអាជីពផលិតម៉ាស៊ីនបម្រើឱ្យក្នុងរោងម៉ាស៊ីនកិនស្រូវ»។
ការផលិតម៉ាស៊ីនកិនស្រូវទំនើបស្វ័យប្រវត្ដិនេះ ធ្វើឡើងដោយសារតម្រូវការ ទីផ្សារ សេវាកម្ម មាននៅក្នុងស្រុកស្រាប់ជាពិសេស តម្លៃក៏ធូរថ្លៃជាងម៉ាស៊ីននាំចូលពីបរទេស។ សិប្បកម្មផ្ដល់សេវាកម្មងាយស្រួលរួមទាំងការថែទាំជួសជុល និងដំឡើងថ្មី។
នៅក្នុងឆ្នាំ ២០០៨ ឪពុករបស់លោកបានចាប់ផ្តើមផលិតម៉ាស៊ីនសម្រាប់ផ្គត់ផ្គង់ដល់ម៉ាស៊ីនកិនស្រូវក្នុងស្រុក។ គ្រឹះនេះបានត្រួសត្រាយផ្លូវសម្រាប់ដំណើរឆ្ពោះទៅមុខរបស់យុវជនអាយុ ២៨ ឆ្នាំរូបនេះចូលទៅក្នុងឧស្សាហកម្មរោងម៉ាស៊ីនកិនស្រូវ។
បន្ទាប់ពីបានបញ្ចប់ការសិក្សាថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រផ្នែកមេកានិកស្វ័យប្រវត្ដិពីវិទ្យាស្ថានជាតិពហុបច្ចេកទេសកម្ពុជា (NPIC) ក្នុងឆ្នាំ ២០១៩ លោកលីហ៊ួង បានបញ្ចូលជំនាញរបស់ខ្លួនក្នុងស្វ័យប្រវត្តិកម្មទៅក្នុងអាជីវកម្មគ្រួសារ។ លោកបានអភិវឌ្ឍម៉ាស៊ីនបែបបុរាណដោយបញ្ចូលកូដនិងកម្មវិធីដើម្បីបង្កើតម៉ាស៊ីនស្វ័យប្រវត្តិ និងទំនើប។
លោកប្រាប់ ភ្នំពេញ ប៉ុស្តិ៍ថា៖ «ម៉ាស៊ីនរបស់សិប្បកម្ម KSM មានចាប់ពីការសម្ងួតស្រូវ កិនស្រូវ និងកែច្នៃសម្រាប់នាំចេញក្រៅប្រទេស។ ចំពោះឡសម្ងួត លោកអាចរៀបចំទៅតាមតម្រូវការរបស់អតិថិជនចាប់ពី ១៥ តោន រហូតដល់ ៤០ តោន សម្អាតសំរាម រួចយកស្រូវស្ងួតទៅបកចេញជាអង្ករសំរូប និងបែកចែកអង្កាម»។
ជាទូទៅ សិប្បកម្មប្រើប្រាស់គ្រឿងផលិតក្នុងស្រុក និងឧបករណ៍ខ្លះត្រូវកុម្ម៉ង់ពីបរទេស។ ជាក់ស្ដែង រ៉ូឡូបកស្រូវ ត្រូវនាំចូលពីក្រៅប្រទេស ខណៈម៉ាស៊ីនយោងស្រូវ កញ្ច្រែងសម្អាតក៏ដូចជាម៉ាស៊ីនផ្សេងៗទៀត សិប្បកម្មអាចផលិតខ្លួនឯងបាន។
លោកនិយាយថា៖ «ម៉ាស៊ីនរបស់យើងមានសមត្ថភាពកិន និងកែច្នៃអង្ករសម្រាប់លក់ក្នុងស្រុកនិងនាំចេញទៅក្រៅប្រទេស រួមទាំង អឺរ៉ុប ដោយគោរពទៅតាមស្ដង់ដាអន្ដរជាតិ»។
ដោយសារតែឪពុករបស់លោកបានកសាងទំនុកចិត្ដសម្រាប់អតិថិជនតាំងពីទសវត្សរ៍ឆ្នាំ ២០០០ ការបញ្ជូនម៉ាស៊ីនស្វ័យប្រវត្ដិបម្រើការក្នុងរោងម៉ាស៊ីនកិនស្រូវហាក់មិនមានឧបសគ្គនោះទេ។ យ៉ាងណាមិញ លោកទទួលស្គាល់ថា ការស្វែងរកអតិថិជនថ្មីជួបបញ្ហាខ្លះដែរ ដោយពួកគេមិនទាន់ស្គាល់អំពីការងារនិងបច្ចេកទេសម៉ាស៊ីន។
លោកឱ្យដឹងថា៖ «ពេលយើងដំឡើងម៉ាស៊ីនរួចរាល់នៅតាមរោងម៉ាស៊ីនកិនស្រូវបញ្ហារអាក់រអួលបច្ចេកទេសមួយចំនួនតែងតែកើតមាន។ វាទាមទារក្រុមការងារកែសម្រួលឱ្យដំណើរការស្រួលឡើងវិញ។ នេះជាបញ្ហាទូទៅចំពោះការដំឡើងប្រព័ន្ធម៉ាស៊ីនថ្មីៗ»។
ម៉ាស៊ីនកិនស្រូវស្វ័យប្រវត្តិផលិតដោយកូនខ្មែរ។ហុង រស្មី
រោងម៉ាស៊ីនកិនស្រូវខ្នាតធំៗ (១ ម៉ោងផលិតបាន ៣០ តោន) នៅប្រទេសកម្ពុជាមានចំនួនច្រើន ហើយម៉ាស៊ីនមធ្យមមិនសូវសម្បូរនោះទេ។ លោកពន្យល់ពីដំណើរការម៉ាស៊ីនកិនស្រូវស្វ័យប្រវត្តិថា វាមានប្រភេទសម្ងួត ការកិន និងការកែច្នៃទៅជាប្រតិបត្តិការប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព។ ដំណើរការចាប់ផ្តើមពីការសម្ងួតដោយកែសម្រួលអង្ករទៅកម្រិតសំណើមតាមកម្រិតស្ដង់ដាដើម្បីរក្សាគុណភាពធម្មជាតិរបស់វា។
បន្ទាប់ពីនេះដំណាក់កាលកិនយកអង្កាមចេញដែលបូតគ្រាប់ស្រូវឱ្យរលោង និងស ខណៈចុងក្រោយ អង្ករត្រូវឆ្លងកាត់ដំណាក់កាលកែច្នៃដែលវាត្រូវបានប៉ូលានិងធ្វើចំណាត់ថ្នាក់ដើម្បីធានាថា វាបំពេញតាមស្តង់ដាគុណភាព។ ម៉ាស៊ីនក្នុងរោងម៉ាស៊ីនកិនស្រូវស្វ័យប្រវត្ដិធានាបាននូវគុណភាពជាប់លាប់កាត់បន្ថយកាកសំណល់និងការចំណាយប្រតិបត្តិការទាបដែលជាជំហានថ្មីមួយក្នុងដំណើរការកែច្នៃស្រូវពីស្រែទៅកាន់ទីផ្សារពិភពលោក។
លោក រស់ សុផារិទ្ធ នាយកប្រតិបត្ដិក្រុមហ៊ុនរោងម៉ាស៊ីនកិនស្រូវក្នុងខេត្ដកំពង់ធំ Kampong Thom Rice Mill Limited (1688 Rice Mill) បានជ្រើសរើសប្រើប្រាស់ម៉ាស៊ីនស្វ័យប្រវត្ដិក្នុងស្រុកដោយលោកសម្អាងលើកត្ដាជាច្រើន។
លោកប្រាប់ ភ្នំពេញ ប៉ុស្ដិ៍ថា៖ «ខ្ញុំបានទិញទូប្រព័ន្ធបញ្ជាស្វ័យប្រវត្ដិ ផលិតនៅក្នុងស្រុក ដែលងាយស្រួលប្រើ តម្លៃធូរជាង និងគុណភាពល្អដូចគ្នា ខណៈផលិតផលពីថៃ មានតម្លៃថ្លៃជាង និងពិបាកពេលជួបបញ្ហាបច្ចេកទេសម្ដងៗ»។
ស្ថាបនិករោងម៉ាស៊ីនកិនស្រូវ 1688 Rice Mill ដែលមានសមត្ថភាពផលិតផលអង្ករខ្មែរទៅកាន់ទីផ្សារអឺរ៉ុប និងអាស៊ី ឱ្យដឹងថា លោកបានទិញជញ្ជីងវេចខ្ចប់ស្វ័យប្រវត្ដិ ដោយលោក លីហ៊ួង ថែមទាំងអាចដំឡើងប្រព័ន្ធរ៉ូបូតមួយចំនួនផងដែរ។
លោកបានលើកឡើងថា ថ្ងៃអនាគត សិប្បកម្ម KSM មានបំណងផលិតម៉ាស៊ីនវេចខ្ចប់អង្ករបំពាក់រ៉ូបូត (Robot Arms) ដោយមិនចាំបាច់ប្រើប្រាស់កម្លាំងពលកម្មច្រើន។
ចំពោះមុខ វិស្វកររូបនេះ បន្ដពង្រឹងសមត្ថភាពម៉ាស៊ីនស្វ័យប្រវត្ដិរបស់លោកទាំងអស់សមស្របទៅតាមស្ដង់ដាអន្ដរជាតិក្នុងកម្រិត (ISO) មុនពេលឈានទៅដល់ Robot Arms។
នៅសិប្បកម្មរបស់លោកបើកទ្វារស្វាគមន៍និស្សិតផ្នែកវិស្វកម្មប្រព័ន្ធបញ្ជាស្វ័យប្រវត្ដិនិងមេហ្គានិក ដែលមានបំណងចង់ធ្វើការយកបទពិសោធន៍ និងសរសេរសារណា។
លោក លីហ៊ួង បានឱ្យដឹងថា៖ «ខ្ញុំលើកទឹកចិត្ដដល់និស្សិតអាចស្វែងរកការងារនៅក្នុងរោងចក្រ ជាពិសេស រោងម៉ាស៊ីនកិនស្រូវ ដោយសារតែតម្រូវការស្រូវ អង្ករ អនាគតកាន់តែច្រើនឡើងៗ។ ចំពោះការងារផលិតម៉ាស៊ីនក្នុងស្រុក ខ្ញុំចង់ឱ្យនិស្សិតខ្មែរយើង ខិតខំស្រាវជ្រាវដើម្បីបង្កើតបច្ចេកវិទ្យាស័ក្ដិសមក្នុងការប្រើប្រាស់នៅប្រទេសយើង»៕
