សៀមរាប៖ ថ្ងៃបាក់រសៀល! ព្រះសុរិយាចាប់ផ្ដើមបន្ថយអានុភាពពន្លឺបន្ដិចម្ដងៗ ជំនួសមកវិញនូវភាពងងឹតគ្របដណ្ដប់ភូមិឋានល្បីល្បាញចំពោះនំបញ្ចុក និងស្ករត្នោត។
ប៉ុន្ដែគម្រោង «ផ្ទះមួយ អំពូលមួយ» នៅតែបន្ដផ្ដល់ពន្លឺសម្រាប់បំភ្លឺលើដងផ្លូវចរាចរណ៍ និងផ្ទះសំបែងនីមួយៗក្នុងភូមិព្រះដាក់ ដែលស្ថិតក្នុងដំណាក់កាលនៃគម្រោងដំបូង។
ក្រោមគំនិតផ្ដួចផ្ដើមពីអភិបាលស្រុកបន្ទាយស្រី «ផ្ទះមួយ អំពូលមួយ» បង្កើតឡើងក្នុងគោលបំណងធំៗ ២ គឺទី១ កាត់បន្ថយបញ្ហាគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ផ្លូវគោក ហើយទី២ ឲ្យភូមិឃុំរបស់ប្រជាជនក្នុងស្រុកបន្ទាយស្រីទាំងមូលមានសុវត្ថិភាពជាងមុន។
លោក ឃីម ហ្វីណង់ អភិបាលនៃគណៈអភិបាលស្រុកបន្ទាយស្រីបាននិយាយថា៖ «យើងចង់ឲ្យពេលយប់មានពន្លឺមើលឃើញដូចពេលថ្ងៃ។ បញ្ហាអសន្ដិសុខក្នុងភូមិក៏កាត់បន្ថយ និងកត្ដាគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ក៏ត្រូវបានកាត់បន្ថយផងដែរ»។
អ្នកស្រី ពៅ ម៉ាលី ដែលលក់ផលិតផលពីរពាក់របស់អ្នកភូមិក្របីរៀល និងសំរោងភ្លោះ នៅមិនឆ្ងាយប៉ុន្មានពីផ្លូវបែកជា ៤ នៃភូមិព្រះដាក់បានសម្គាល់ពីភាពប្រសើរឡើងនៃសុវត្ថិភាពភូមិដែលត្រូវបានបំភ្លឺ។
ម៉ាលី ដែលអតិថិជនភាគច្រើនជាភ្ញៀវទេសចរជាតិ និងអន្ដរជាតិ បានប្រាប់ ភ្នំពេញ ប៉ុស្ដិ៍ ថា៖ «បានប្រយោជន៍ច្រើនដែរ ដោយឥឡូវ ដាក់អីវ៉ាន់ចោលនៅក្រៅផ្ទះបាន។ លើកមុន សម្បូរអ្នកចម្លែកៗជិះកាត់ ទេឥឡូវអត់មានទេ។ មានអារម្មណ៍ថា មានសុវត្ថិភាព ពីព្រោះភ្លើងភ្លឺមួយយប់ទល់ភ្លឺ»។
ជាម្ចាស់ផ្ទះដែលមានភារៈជួយថែទាំសម្បត្ដិរួមនេះ អ្នកស្រី ពៅ ម៉ាលី បានបន្ដថា៖ «ពេលយប់ឡើង យើងនាំគ្នាជិះម៉ូតូដើរមើលភ្លើង។ យើងធ្លាប់តែឃើញអំពូលភ្លើងភ្លឺនៅក្នុងខេត្ដ តែឥឡូវ វាមាននៅភូមិយើង។ កូនក្មេងៗអីជិះដើរមើលអំពូលភ្លើងតាមដងផ្លូវទាំងរ៉ឺម៉កៗ»។
អេកូទេសចរណ៍ ទាក់ចិត្តឲ្យភ្ញៀវស្នាក់នៅយូរ «ផ្ទះមួយ អំពូលមួយ» គ្រាន់តែយុទ្ធនាការមួយក្នុងចំណោមគំនិតផ្ដួចផ្ដើមជាច្រើនរបស់អភិបាលស្រុកបន្ទាយស្រី ដែលអនុវត្ដនៅពេលខាងមុខដ៏ខ្លី ក្នុងបំណងអភិវឌ្ឍស្រុកបន្ទាយស្រីដើម្បីបង្កើនជីវភាពពលរដ្ឋមានភាពល្អប្រសើរជាងមុន តាមរយៈវិស័យទេសចរណ៍។ លោកផ្ដោតលើការទាក់ទាញអ្នកវិនិយោគមកពីតំបន់ផ្សេងៗ។
លោក ឃីម ហ្វីណង់ ដែលកំពុងតែមានប្រជាប្រិយភាពខ្លាំងបានប្រាប់ ភ្នំពេញ ប៉ុស្ដិ៍ ថា៖ «សម្រាប់ខ្ញុំសក្ដានុពលធំបំផុតរបស់ស្រុកបន្ទាយស្រី គឺវិស័យទេសចរណ៍ ឬឲ្យជាក់ច្បាស់ថែមទៀតនោះគឺ អេកូទេសចរណ៍»។
ជាចក្ខុវិស័យរួមអភិបាលស្រុកមានបំណងចង់ឃើញស្រុកបន្ទាយស្រីក្លាយជាក្រុងទី ២ បន្ទាប់ពីក្រុងសៀមរាប ដោយផ្អែកលើទេសចរណ៍បែបធម្មជាតិ ផ្ដល់បទពិសោធលម្ហែកាយបែបស្រុកស្រែ។
លោកលើកឡើងក្នុងបទសម្ភាសថា៖ «យើងមិនបានព្យាយាមធ្វើឲ្យបន្ទាយស្រីក្លាយជាទីក្រុងសៀមរាបទេ។ ប៉ុន្ដែយើងធ្វើយ៉ាងណាជំរុញឲ្យបន្ទាយស្រីមានអត្ដសញ្ញាណរបស់ខ្លួន ដោយយើងនៅរក្សាអារម្មណ៍បែបជនបទ ហើយយើងនៅរក្សាអារម្មណ៍ទេសភាពវាលស្រែ ទេសភាពភ្នំ សម្រស់បៃតង ឃើញទិដ្ឋភាពជិះរទេះគោកាត់វាលស្រែ អុំទូក បោះតង់លើភ្នំ ដែលជាទម្រង់បែបបន្ទាយស្រី»។
លោកព្យាយាមជំរុញធ្វើយ៉ាងណាឲ្យភ្ញៀវទេសចរចំណាយពេលមួយយប់នៅទីនេះ ដើម្បីបង្កើនលទ្ធភាពទាក់ទាញចំណូលពីភ្ញៀវ ដោយបច្ចុប្បន្នភ្ញៀវភាគច្រើនចំណាយពេលមធ្យមត្រឹមតែ ២ ទៅ ៣ ម៉ោងប៉ុណ្ណោះ ក្នុងការមកកម្សាន្តនៅស្រុកបន្ទាយស្រី។
អភិបាលស្រុក វ័យ ៣៧ ឆ្នាំរូបនេះ បន្តថា៖ «បើពួកគាត់គេងមួយយប់ ពួកគាត់ត្រូវចំណាយលើការស្នាក់នៅការធ្វើដំណើរ ការកម្សាន្ដ ការហូបចុក និងសកម្មភាពផ្សេងៗទៀត»។
លោកបញ្ជាក់ថា៖ «ប៉ុន្ដែបើចង់ឲ្យភ្ញៀវនៅមួយយប់ យើងក៏នៅត្រូវការសកម្មភាពច្រើនដើម្បីទាក់ទាញ»។
ក្រៅពីមានប្រាសាទចម្លាក់ល្អវិចិត្រ ស្រុកបន្ទាយស្រីដែលជាទីឆ្លងកាត់សម្រាប់អ្នកដំណើរទៅកាន់ភ្នំគូលែន នៅមានសក្ដានុពលច្រើនទៀតដូចជា៖ អាងស្ដុកទឹកធម្មជាតិ បឹងឈូក ដែលមានទេសភាពស្អាត ភ្នំក្បាលស្ពាន ទីឋានកម្សាន្ដបែបធម្មជាតិផង ផ្សងព្រេងផង និងវប្បធម៌ផង។
នៅមាន បឹងតានីវ ស្ទឹងបន្ទាយស្រី ឬស្ទឹងសៀមរាប តំបន់ទេសចរណ៍ច្រើនទៀត និងផលិតផលទេសចរណ៍ដ៏សម្បូរបែបផងដែរ។
លោកបានប្រាប់ថា៖ «ភាពវិសេសរបស់ស្រុកបន្ទាយស្រី គឺនំបញ្ចុកព្រះដាក់ និងស្ករត្នោតបន្ទាយស្រី ហើយពេលថ្មីៗនេះ បងប្អូនសាធារណជនប្រហែលជាបាន ឮនូវត្រសក់ផ្អែមបន្ទាយស្រី។ ជាការពិត បន្ទាយស្រីជាស្រុកតែមួយគត់ដែលដាំត្រសក់ផ្អែម ដែលបាញ់ឆ្ពោះទៅលើទីផ្សារទេសចរណ៍»។
ក្រោមគម្រោង «Green Bell» របស់ GIZ ផ្ដោតលើតំបន់ខ្សែក្រវាត់បៃតងនៅជុំវិញទីក្រុងទេសចរណ៍សៀមរាប ដោយការដាំដំណាំបន្លែផ្គត់ផ្គង់ក្រុងសៀមរាប បន្ទាយស្រី គឺជាស្រុកមួយដែលទទួលបានផលច្រើនពីការអប់រំផ្សព្វផ្សាយ និងបណ្ដុះបណ្ដាល។ ត្រសក់ផ្អែម គឺជាផលិតផលមួយកើតចេញពីគម្រោងកសិផលបំពេញតម្រូវការផ្នែកទេសចរណ៍។
អភិបាលស្រុក ចង់ឲ្យប្រជាកសិករនៅទីនេះបាញ់ឆ្ពោះទៅលើកសិទេសចរណ៍ ពីព្រោះវាផ្ដល់ប្រយោជន៍ច្រើន។
លោកលើកឡើងថា៖ «ទី១ វាផ្ដល់តម្លៃខ្ពស់ជាងការលក់នៅលើទីផ្សារធម្មតា ហើយទី២ វាមិនពឹងផ្អែកលើកត្ដាខាងក្រៅច្រើន»។
លោក ហ្វីណង់ ដែលទទួលបានរហ្សសនាមថា «អភិបាលស្រុកវ័យក្មេង» បានឲ្យដឹងថា៖ «យើងនៅមានដំណាំជាច្រើនទៀតដូចជាចម្ការស្រការនាគ ពុទ្រា តាង៉ែន ទុរេន ម្រេច ស្វាយចន្ទី ស្វាយ ត្រសក់ផ្អែម ដំឡូងស្រែចម្ការបែបព្រៃភ្នំ»។
លោកបញ្ជាក់ថា៖ «ខ្ញុំជឿថា បើប្រជាពលរដ្ឋផ្ដោតលើកសិទេសចរណ៍ ពួកគាត់អាចកំណត់តម្លៃបានខ្ពស់ជាង ដោយសារទីផ្សារយើងអាចដឹងមុនបាន។ លើកលែងតែករណីពិសេស ដូចជា ត្រសក់ផ្អែម ដោយសារនៅសុខៗមានការផ្ទុះនូវវីរុសកូវីដ ១៩ វាធ្វើឲ្យមានរបត់នូវភ្ញៀវទេសចរ ដែលយើងមិនរំពឹង»។
រដ្ឋបាលស្រុកមានតួនាទីជំរុញនូវហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធទេសចរណ៍ ដូចជាផ្លូវថ្នល់ សុវត្ថិភាព ភាពស្អាត អនាម័យបរិស្ថាន សុទ្ធសឹងតែជារឿងដែលបង្កជាផលវិជ្ជមានដល់ការវិនិយោគលើវិស័យទេសចរណ៍។ បរិស្ថាន គឺជារឿងធំ។
សំរាមត្រូវតែដោះស្រាយ ហើយនៅទីនេះ សក្ដានុពលធំរបស់ស្រុកបន្ទាយស្រី គឺជាទេសចរណ៍ធម្មជាតិ។
លោក ហ្វីណង់ បានលើកឡើងថា៖ «ការផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងបរិស្ថាន ការផ្ដល់នូវខ្យល់ដកដង្ហើមបរិសុទ្ធ និងការផ្ដល់នូវបទពិសោធណាមួយជាពិសេស នឹងជួយរុញច្រានឲ្យស្រុកបន្ទាយស្រីបង្កើតនូវសក្ដានុពលថ្មីមួយខាងផ្នែកវិស័យទេសចរណ៍»។
លោកមានទស្សនវិស័យចង់ឲ្យអ្នកស្រុកបន្ទាយស្រីយល់ពីសារៈសំខាន់នៃទេសចរណ៍ធម្មជាតិ បដិសណ្ឋារកិច្ច ដែលអាចស្វាគមន៍ដល់ភ្ញៀវទេសចរ និងឈានដល់ការបង្កើតអត្ដសញ្ញាណតាមភូមិនីមួយៗ។
ផ្លូវវែងឆ្ងាយទៅកាន់គោលដៅទោះបីជាបន្ទាយស្រីទទួលស្វាគមន៍ភ្ញៀវទេសចរជាច្រើននៅលើវិស័យអេកូ និងកសិទេសចរណ៍យ៉ាងណាក៏ដោយក៏លោកអភិបាលស្រុករូបនេះអះអាងថា នៅមិនទាន់សម្រេចគោលដៅនៅឡើយ ហើយវានៅឆ្ងាយណាស់។
លោកថា៖ «បើយើងជំរុញបញ្ចុះបញ្ចូលឲ្យពួកគេស្នាក់នៅមួយយប់ ខ្ញុំជឿថា យើងនឹងកៀកទៅដល់គោលដៅរបស់យើង។ យើងមិនរំពឹងដល់ការបង្កើតសណ្ឋាគារទំនើបច្រើននោះទេ យើងមានផ្ទះស្នាក់។ ភ្ញៀវមួយចំនួនចង់ស្នាក់នៅដកបទពិសោធជាមួយអ្នកស្រុក ឬបោះតង់នៅទីនេះ ឬបោះជំរំនៅលើភ្នំ។
លោកបានឲ្យដឹងថា៖ «ចម្ការដំណាំនៅទីនេះអត់មានលក្ខណៈអំណោយផលដល់ការទទួលភ្ញៀវនៅឡើយ។ ចូលទៅដល់ចម្ការគាត់ អត់មានអនាម័យ អត់មានផ្លូវដើរ និងអត់ទាន់មានការរៀបចំ»។
លោក ហ្វីណង់ មិនត្រឹមតែចាប់អារម្មណ៍លើភ្ញៀវអន្ដរជាតិនោះទេ តែក៏ជំរុញឲ្យភ្ញៀវក្នុងស្រុកទៀត ពីព្រោះវាមានចរន្ដនៃទំនោរមួយដែលភ្ញៀវក្នុងស្រុកផ្ដើមចាប់អារម្មណ៍មកទស្សនាទេសចរណ៍បែបធម្មជាតិនេះ។
លោកអភិបាលស្រុកបន្ទាយស្រី បានបញ្ជាក់ថា៖ «យើងពឹងឲ្យឃុំនីមួយៗបង្កើតកម្មវិធីនានា ដូចជា ការរាំវង់ស្គរដៃនៅត្បែង នៅបឹងឈូក មានសកម្មភាពអុំទូក នៅលើភ្នំ មានសកម្មភាពវិបស្សនា សមាធិ។ យើងមានពិធីអុំទូក ហើយខ្ញុំចង់ឲ្យសង្ក្រាន្តនៅបន្ទាយស្រី ខ្ញុំចង់ឲ្យមានបុណ្យខ្លែងនៅបន្ទាយស្រី»។
លោកមានជំនឿថា ស្រុកបន្ទាយស្រីអាចមានលទ្ធភាពផ្គត់ផ្គង់ការងារ និងបង្កើនប្រាក់ចំណូលដល់ស្រុកជុំវិញ ដោយមិនចាំបាច់ចំណាកទៅធ្វើកម្មករនៅខាងក្រៅ។
អ្នកស្រុកបន្ទាយស្រីជាអាជីវករលក់ផលិតផលអនុស្សាវរីយ៍ អ្នកស្រី ជួន សុខាន់ មានអារម្មណ៍រីករាយនឹងភាពស្រស់បំព្រងក្នុងភូមិរបស់ខ្លួន។
អ្នកស្រីលាន់មាត់ថា៖ «នៅទីនេះ អត់សូវមានភ្លើងទេ។ ដល់ពេលបានដាក់អំពូល វាភ្លឺស្រឡះ ហើយមើលឃើញសប្បាយដែរ។ ល្ងាចៗឡើង ឃើញគេដើរហាត់ប្រាណ»៕
វីដេអូ៖