នៅក្នុងដំណើរទស្សនកិច្ចទៅទីក្រុងប៊ែរឡាំង កាលពីដើមខែនេះ នាយករដ្ឋមន្ត្រីឥណ្ឌា លោក ណារិនត្រា ម៉ូឌី (Narendra Modi) បានប្រកាសដោយក្លាហានថា៖ «នៅពេលដូចនេះ កសិករនៃប្រទេសឥណ្ឌា ឆ្ពោះទៅមុខដើម្បីផ្ដល់អាហារដល់ពិភពលោក»។
រដ្ឋលេខាធិការនៃមន្ទីរអាហារ និងការចែកចាយសាធារណៈរបស់ឥណ្ឌា លោក ស៊ូដង់ស៊ូ ផេនឌី ក៏បានគាំទ្រការលើកឡើងរបស់លោក ម៉ូឌី ផងដែរ ដោយបានបន្ថែមថា៖ «ប្រទេសឥណ្ឌា មានស្ថានភាពស្បៀងអាហារសុខស្រួល ដោយមានអតិរេកគ្រាប់ធញ្ញជាតិ ហើយស្តុកបម្រុង ត្រូវបានគេរំពឹងថា នឹងខ្ពស់ជាងតម្រូវការអប្បបរមា សម្រាប់ពេល ១ ឆ្នាំខាងមុខ»។
បន្ទាប់ពីការលើកឡើងទាំងនេះ មានការរាយការណ៍ថា ឥណ្ឌាបានបញ្ជូនគណៈប្រតិភូពាណិជ្ជកម្មទៅកាន់ប្រទេសចំនួន ៩ ដើម្បី «សិក្សាលទ្ធភាពនៃការបង្កើនការនាំចេញស្រូវសាលីពីប្រទេសឥណ្ឌា»។
ប៉ុន្តែកាលពីថ្ងៃអង្គារ ទី ១៣ ការអះអាងដ៏ក្លាហានរបស់លោក ម៉ូឌី បានដួលរលំ។ ឥណ្ឌាដែលជាអ្នកដាំដុះស្រូវសាលីធំជាងគេក្នុងពិភពលោក បន្ទាប់ពីចិនបានប្រកាសថា ខ្លួននឹងធ្វើការហាមឃាត់ការនាំចេញស្រូវសាលីទៅកាន់បរទេស។
ក្នុងការដើរថយក្រោយពីសម្តីមុននេះ លោក ផេនឌី ប្រាប់ថា ការហាមឃាត់នេះ គឺចាំបាច់ដើម្បីការពារស្បៀងអាហាររបស់ឥណ្ឌា និងដើម្បីទប់ទល់នឹងការកើនឡើងអតិផរណា។ ការព្យាករចំពោះទិន្នផលស្រូវសាលីរបស់ឥណ្ឌា ក៏បានធ្លាក់ចុះនៅឆ្នាំនេះផងដែរ ដោយសារភ្លៀងធ្លាក់យ៉ាងខ្លាំងនៅដើមឆ្នាំ និងការកើតឡើងរលកកម្ដៅនាពេលថ្មីៗនេះ។
ការហាមឃាត់របស់ឥណ្ឌា គឺជាព្រឹត្តិការណ៍ចុងក្រោយគេ ក្នុងខ្សែចង្វាក់ប្រតិកម្មបន្តៗគ្នា ដែលមានប្រភពក្នុងការឈ្លានពានរបស់រុស្ស៊ីលើអ៊ុយក្រែន។ ទាំងរុស្ស៊ី និងអ៊ុយក្រែន គឺជាប្រទេសនាំចេញគ្រាប់ធញ្ញជាតិ និងជីគីមីដ៏សំខាន់ក្នុងពិភពលោក។ ប្រទេសទាំង ២ ត្រូវបានកាត់ផ្ដាច់ពីទីផ្សារអន្តរជាតិ ដោយសារសង្គ្រាមក្នុងករណីអ៊ុយក្រែន និងដោយសារការដាក់ទណ្ឌកម្មក្នុងករណីរុស្ស៊ី។
ជាមួយការបាត់បង់នូវអ្នកផ្គត់ផ្គង់ដ៏សំខាន់ទាំង ២ នេះ វិស័យអាហាររបស់ពិភពលោកចាប់ផ្ដើមប្រឈមមុខជាមួយនឹងការជាប់គាំង ខណៈពេលអ្នកនាំចេញធំៗ ដូចជាឥណ្ឌា (ស្រូវសាលី) និងឥណ្ឌនេស៊ី (ប្រេងដូង) ចាប់ផ្ដើមមានការព្រួយបារម្ភអំពីសន្តិសុខស្បៀងអាហារក្នុងស្រុករបស់ពួកគេដូចៗគ្នា។
«តម្លៃប្រេងបានកើនឡើងយ៉ាងខ្លាំង ហើយមានកង្វះគ្រាប់ធញ្ញជាតិ និងជី»។ ឯកអគ្គរដ្ឋទូតឥណ្ឌាប្រចាំអង្គការសហប្រជាជាតិលោក ធី.អេស. ទីរូមូទី បាននិយាយបែបនេះ នៅកិច្ចប្រជុំក្រុមប្រឹក្សាសន្តិសុខ ហើយបន្តទៀតថា៖ «នេះបានជះឥទ្ធិពលមិនសមាមាត្រលើសកលលោកខាងត្បូង និងប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍន៍»។
ការនាំចេញស្រូវសាលីពីប្រទេសអ៊ុយក្រែន ត្រូវបានគេប៉ាន់ស្មានថា ចិញ្ចឹមមនុស្សជាង ៤០០ លាននាក់ ក្នុងឆ្នាំ ២០២១ ដោយភាគច្រើនលើសលប់ គឺនាំចេញតាមរយៈកំពង់ផែក្រុងម៉ារីអូប៉ូល និងអូដេសា។ ការវាយប្រហារ និងការបិទផ្លូវទឹកដោយប្រទេសរុស្ស៊ី ចំពោះទីក្រុងទាំង ២ នេះ បានធ្វើឱ្យអ៊ុយក្រែន បាត់បង់មធ្យោបាយនាំចេញរបស់ខ្លួន ហើយត្រូវជ្រើសរើសមធ្យោបាយផ្លូវគោក ដែលប្រកបដោយភាពគ្រោះថ្នាក់។
នាយករដ្ឋមន្ត្រីអ៊ុយក្រែនលោក ដេនីស ស្មីហាល បាននិយាយ នាពេលថ្មីៗនេះថា៖ «កសិផលជាងកៅសិបលានតោន ដែលអ៊ុយក្រែនគ្រោងនាំចេញទៅកាន់បណ្ដាប្រទេសនៅអាស៊ី អាហ្វ្រិក និងអឺរ៉ុបត្រូវបានរារាំង»។
ស្របពេលជាមួយគ្នានេះ រុស្ស៊ីត្រូវបានព្យាករថា នឹងប្រមូលផលគ្រាប់ធញ្ញជាតិយ៉ាងហោចណាស់ ១៣០ លានតោន ដែលរួមមានស្រូវសាលីចំនួន ៨៧ លានតោន។ បើទោះជាយ៉ាងនេះក៏ដោយ ប្រទេសជាច្រើនបានឈប់ធ្វើពាណិជ្ជកម្មជាមួយរុស្ស៊ី ឬពួកគេមិនអាច ដោយសារទណ្ឌកម្មហិរញ្ញវត្ថុ។
អេហ្ស៊ីប និងប្រទេសដទៃនៅអាហ្វ្រិកខាងជើង ត្រូវបានគេព្យាករថានឹងរងផលប៉ះពាល់ខ្លាំងជាងគេ ពីការបាត់បង់ការផ្គត់ផ្គង់ស្រូវសាលីពីអ៊ុយក្រែន ប៉ុន្តែគេរំពឹងថា ផលប៉ះពាល់នឹងរីករាលដាលហួសប្រទេសទាំងនេះ។ នៅអាស៊ី ឥណ្ឌូនេស៊ីគឺជាទីផ្សារនាំចេញធំជាងគេទី២ សម្រាប់ស្រូវសាលីអ៊ុយក្រែន ហើយរុស្ស៊ីគឺជាអ្នកផ្គត់ផ្គង់ជីគីមីធំជាងគេទី៤ របស់ប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី។
អ៊ុយក្រែនក៏ផ្គត់ផ្គង់ជាងពាក់កណ្ដាលនៃប្រេងផ្កាឈូករ័ត្នរបស់ពិភពលោក ខណៈពេលដែលរុស្ស៊ីផ្គត់ផ្គង់ជាង ២០ ភាគរយ។ តម្លៃប្រេងផ្កាឈូករ័ត្ន បានកើនឡើងទ្វេដងនៅអាស៊ី ហើយបានកើនឡើងជាង ១០ ដង នៅតំបន់ខ្លះនៃអឺរ៉ុប។ កង្វះប្រេងចម្អិនអាហារបានកើតឡើងរួចទៅហើយ ដោយមានផលប៉ះពាល់ខ្លាំងជាងគេនៅអាស៊ីខាងត្បូង។ កង្វះនេះធ្វើឱ្យប្រទេសមួយចំនួនបញ្ឈប់ការនាំចេញ ដើម្បីរក្សាស្ថិរភាពតម្លៃនៅក្នុងស្រុករបស់ពួកគេ។
ប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី ដែលផ្គត់ផ្គង់ ៥៥ ភាគរយ នៃប្រេងដូងរបស់ពិភពលោក បានប្រកាសហាមឃាត់ការនាំចេញប្រេងដូងរបស់ខ្លួន បន្ទាប់ពីមានបាតុកម្មនិស្សិតផ្ទុះឡើង ដើម្បីតវ៉ាការកើនឡើងតម្លៃប្រេងក្នុងស្រុករហូតដល់ទ្វេដង។
អ្នកជំនាញបានលើកឡើងថា ការហាមឃាត់ទាំងនេះ នឹងបង្កឱ្យមានអតិផរណា និងបង្កជាហានិភ័យដល់សន្តិសុខស្បៀងអាហាររបស់ពិភពលោក ជាពិសេសក្នុងចំណោមប្រទេសដែលមានចំណូលទាប និងកណ្ដាល៕
វីដេអូ៖