ក្រុងប៉េកាំង៖ ទារកអាយុ ២ឆ្នាំ ហាវយ៉ាង សល់ពេលវេលាមិនយូរខែទៀតទេ តែឱសថ ១ មុខគត់ដែលឱ្យជួយកុមារាដ៏តូចនេះទប់ទល់នឹងជំងឺហ្ស៊ែនកម្រមិនមាននៅក្នុងប្រទេសចិនទេ ស្របពេលមានការបិទព្រំដែនប្រទេសដោយសារវិបត្ដិកូវីដទៀតផងនោះ ហាវយ៉ាង មិនអាចធ្វើដំណើរទៅទទួលការព្យាបាលខាងក្រៅប្រទេសបានឡើយ។
ផ្ទុយទៅវិញ ឪពុកដ៏អស់សង្ឃឹមឈ្មោះ ស៊ូ វៃ បានបង្កើតមន្ទីរពិសោធន៍នៅផ្ទះក្នុងការផលិតឱសថឱ្យកូនប្រុសរបស់ខ្លួន។
ឪពុកវ័យ ៣០ ឆ្នាំរូបនេះ បានប្រាប់ AFP ពីមន្ទីរពិសោធន៍ សង់ដោយខ្លួនឯងក្នុងអគារអាផាតមិនដ៏ខ្ពស់នៅភាគនិរតីក្រុងគួនមីងថា៖ «ខ្ញុំពិតជាមិនមានពេលវេលាគិតពីអ្វីថាគួរ ឬមិនគួរធ្វើនោះទេ។ វាត្រូវតែធ្វើជាចាំបាច់»។
កុមារា ហាវយ៉ាង មានរោគសញ្ញា Menkes Syndrome ជាជំងឺហ្ស៊ែនមួយដែលប៉ះពាល់ដល់ការអភិវឌ្ឍខួរក្បាល និងប្រព័ន្ធប្រសាទ នៅក្នុងបរិវេណនៃរាងកាយ។
ដៃឱបកូនប្រុសជាប់ លោក វៃ បានបន្ដថា៖ «ថ្វីដ្បិតតែគាត់មិនអាចកម្រើក និងនិយាយបានយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏គាត់នៅមានវិញ្ញាណ និងអារម្មណ៍ផ្លូវចិត្ដដែរ»។
ក្រោយដឹងថា កូនប្រុសមិនអាចធ្វើចលនាបាន និងពឹងអាស្រ័យតែលើឱសថជួយសម្រួលអាការ ដែលមិនមាននៅក្នុងស្រុកចិន លោកចាប់ផ្ដើមស្រាវជ្រាវ និងរៀនអំពីវិជ្ជាវេជ្ជសាស្ដ្រ។
លោកបានរំឭកថា៖ «មិត្ដភក្ដិ និងក្រុមគ្រួសារខ្ញុំសុទ្ធតែជំទាស់បំណងរបស់ខ្ញុំ។ ពួកគេនិយាយថា វាមិនអាចទៅរួចឡើយ»។
ឯកសារនៅលើអនឡាញភាគច្រើនស្ដីពីប្រភេទជំងឺហ្ស៊ែន Menkes Syndrome សរសេរជាភាសាអង់គ្លេស តែលោក ស៊ូ ប្រើកម្មវិធីបកប្រែភាសាដើម្បីស្វែងយល់ពីអត្ថន័យរបស់វាមុនពេលប្រែក្លាយបន្ទប់ហាត់ប្រាណរបស់ឪពុកទៅជាមន្ទីរពិសោធន៍។
ដោយរកឃើញថា copper histadine អាចជួយបាន លោកបានរៀបចំសម្ភារចាំបាច់នានាក្នុងការបង្កើតសមាសធាតុទាំងនេះដោយការល្បាយទង់ដែងក្លូរីនឌីអ៊ីដ្រាត ជាមួយអ៊ីស្ទីឌីន សូដ្យូម អ៊ីដ្រូស៊ីដ និងទឹក។
ពេលនេះ លោក ស៊ូ បានផ្ដល់ឱសថច្នៃបង្កើតខ្លួនឯងឱ្យកូនប្រុស ហាវយ៉ាង នូវសមាសធាតុទង់ដែងដែលរាងកាយបានបាត់បង់។ គីមីវិទូថ្មីថ្មោងនេះ បានអះអាងថា ការធ្វើតេស្ដឈាមប៉ុន្មានដង បានប្រែជាប្រក្រតីរយៈពេល ២សប្ដាហ៍ក្រោយចាប់ផ្ដើមការព្យាបាល។
ជំងឺហ្ស៊ែន Menkes Syndrome រមែងកើតឡើងច្រើនចំពោះក្មេងប្រុសជាងក្មេងស្រី ហើយមានការប៉ាន់ប្រមាណថា កុមារម្នាក់ក្នុងចំណោម ១០ម៉ឺននាក់ប្រសូតមកដោយមានជំងឺកម្រនេះ។ នេះបើយោងតាមអង្គការ Rare Diseases។
ប៉ុន្ដែឱសថមិនមែនការព្យាបាលនោះទេ។
សាស្ដ្រាចារ្យ អាននិក ទូធៀន ជាអ្នកជំនាញជំងឺកម្រនៅសាកលវិទ្យាល័យមន្ទីរពេទ្យ Tours University Hospital ក្នុងប្រទេសបារាំង បាននិយាយថា ការព្យាយាមតាមរយៈទង់ដែង មានប្រសិទ្ធភាពចំពោះប្រភេទជំងឺមួយចំនួន ជាពិសេស អំឡុងពេលដំបូងៗពោលគឺប៉ុន្មានសប្ដាហ៍អំឡុងពេលប្រសូត។
អ្នកស្រី បានឱ្យដឹងថា ក្រោយមក ការព្យាបាលបែបនោះ ជួយសម្រាលអការ ដោយមិនអាចឱ្យជាសះស្បើយអ្វីឡើយ។
លោក ស៊ូ បានទទួលស្គាល់ថា វាគ្រាន់តែជួយពន្យឺតអាការរោគប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្ដែខ្ញុំមិនចង់ឱ្យគាត់រង់ចាំសេចក្ដីស្លាប់ដោយភាពអស់សង្ឃឹមនោះទេ។ ទោះបីជាយើងត្រូវបរាជ័យ ខ្ញុំនៅតែចង់ផ្ដល់ក្ដីសង្ឃឹមឱ្យកូនខ្ញុំ»៕ AFP/HR