លោក វ៉ាន វ៉ុន ពេលប្រកួតអូឡាំពិកហ្គេមនៅជប៉ុនកាលពីឆ្នាំ ២០២០។ រូបថត សហការី
.jpg)
ភ្នំពេញៈ កាលពីជាង ៣០ ឆ្នាំមុន ជំងឺស្វិតដៃជើងគឺជាជំងឺ ១ ប្រភេទក្នុងចំណោមប្រភេទជំងឺដ៏គួរឱ្យភ័យខ្លាច និងគ្រោះថ្នាក់បំផុតសម្រាប់កុមារកម្ពុជា។ ជំងឺនេះ គឺជាប្រភេទជំងឺដែលគ្មានថ្នាំព្យាបាល
និងធ្វើឱ្យអ្នកជំងឺមានពិការភាព ដោយក្លាយជាស្វិតដៃស្វិតជើង និងអាចឈានដល់ស្លាប់បានក្នុងករណីដែលធ្ងន់ធ្ងរ។
បើផ្អែកតាមគេហទំព័រ www.medicalnewstoday.com បញ្ហានេះបានកើតឡើងដោយសារកាលនោះការចាក់ថ្នាំបង្ការមិនមានភាពទូលំទូលាយដូចពេលបច្ចុប្បន្ន ដែលជាហេតុធ្វើឱ្យកុមារកម្ពុជាជាច្រើន បានរងគ្រោះដោយសារតែជំងឺនោះ និងរងនូវការពិការភាព អស់មួយជីវិត។
ដោយឡែក វ៉ាន វ៉ុន បានក្លាយជាកុមារម្នាក់ក្នុងចំណោមកុមារកម្ពុជាជាច្រើននាក់ផ្សេងទៀតដែលបានរងគ្រោះដោយសារតែជំងឺស្វិតដៃជើង ក្រោយពីមិនបានទទួលការចាក់ថ្នាំបង្ការ។
ក្នុងជំនាន់នោះ កុមារា វ៉ុន មិនបានកើតជំងឺស្វិតដៃជើងពីកំណើតនោះឡើយ ប៉ុន្តែរូបគេបានឆ្លងជំងឺដែលគ្មានថ្នាំព្យាបាលមួយនេះ ហើយក៏ក្លាយខ្លួនជាមនុស្សពិការជើងទាំងសងខាង ក្រោយពីមានវ័យត្រឹមតែ៣ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ។ ដោយសារតែកើតក្នុងគ្រួសារកសិករ និងជាកូនបងគេបង្អស់ ពិការភាពធ្វើឱ្យកុមារដ៏កម្សត់រូបនេះប្រឈមមុខនឹងឧបសគ្គ ក៏ដូចជាភាពជូរចត់ក្នុងជីវិតជាច្រើន។
មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ ការខ្វះលទ្ធភាពក្នុងការទិញកៅអី ដើម្បីផ្តល់ភាពងាយស្រួលក្នុងការធ្វើដំណើរនិងមធ្យោបាយធ្វើដំណើរបានធ្វើឱ្យកុមារា វ៉ុន បានបោះបង់ការសិក្សាត្រឹមថ្នាក់ទី៥ ដែលជាកត្តាធ្វើឱ្យជីវិតរបស់គេកាន់តែលំបាក ១ កម្រិតទៀត។
«ដោយសារតែខ្ញុំជាជនពិការ ខ្ញុំតែងតែរងនូវការរើសអើង និងការមើលស្រាលពីអ្នកនៅក្នុងភូមិជាមួយគ្នា។ ខ្ញុំក៏មិនមានអារម្មណ៍សប្បាយរីករាយដែរ ក្រោយពីបានឮនូវពាក្យមើលងាយទាំងនោះ»។ នេះបើយោងទៅតាមការរំឭកប្រាប់របស់លោក វ៉ាន វ៉ុន ក្នុងកិច្ចសម្ភាសន៍មួយជាមួយនឹង ភ្នំពេញ ប៉ុស្តិ៍កាលពីថ្ងៃទី ២៩ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ២០២២។
បុរសដែលបានកើតក្នុងស្រុកស្អាង ខេត្តកណ្តាលរូបនេះ បានប្រាប់បន្តថា៖ «ជាទូទៅខ្ញុំមិនបានទទួលការយកចិត្តទុកដាក់ឡើយ ព្រោះខ្ញុំជាជនពិការ និងធ្វើអ្វីមិនកើត ហើយខ្ញុំក៏មានការអស់សង្ឃឹមក្នុងជីវិតផងដែរ ដោយសារតែខ្វះអ្នកលើកទឹកចិត្ត»។
ទោះបីជាយ៉ាងណា វ៉ាន វ៉ុន បានជួបពន្លឺថ្មីក្នុងជីវិតនៅឆ្នាំ ២០០៦ ពោលគឺក្នុងពេលរូបលោកមានវ័យ ២០ ឆ្នាំ ក្រោយពីអង្គការ Association for Aid and Relief របស់ជប៉ុន បានផ្តល់ឱកាសនិងជួយដល់លោកឱ្យបានរៀនវគ្គបណ្តុះបណ្តាលលើផ្នែកជាងជួសជុលម៉ាញ៉េ និងទូរទស្សន៍ នៅរាជធានីភ្នំពេញ។
បើតាម វ៉ាន វ៉ុន នៅឆ្នាំដដែលនោះរូបលោកក៏បានទទួលឱកាសហ្វឹកហាត់ និងកីឡាប្រណាំងរទេះជនពិការពីអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាលមួយផ្សេងទៀតរបស់អូស្ត្រាលីផងដែរ នោះគឺជាចំណុចចាប់ផ្តើមនៃការលេងកីឡារបស់លោក។
លោក វ៉ាន វ៉ុន បានប្រាប់ថា៖ «ក្នុងឆ្នាំ ២០០៦ បន្ទាប់ពីបានចំណាយពេលរៀនលើជំនាញជួសជុលម៉ាញ៉េ និងទូរទស្សន៍ខ្ញុំក៏បានឆ្លៀតពេលទៅហ្វឹកហាត់ និងលេងកីឡាប្រណាំងរទេះជាមួយនឹងអង្គការមួយទៀតរបស់អូស្ត្រាលី»។
យ៉ាងណាក៏ដោយ ក្រោយពីបានបញ្ចប់វគ្គបណ្តុះបណ្តាលលើផ្នែកជួសជុលម៉ាញ៉េ និងទូរទស្សន៍ក្នុង ២០០៨ រូបលោកក៏បានសម្រេចចិត្តទៅបើកអាជីវកម្មជាជាងជួសជុលនៅស្រុកកំណើតក្នុងភូមិព្រែកតាប្រាក់ ស្រុកស្អាង ខេត្តកណ្តាល។
រយៈពេល ២ ឆ្នាំក្រោយមក ដោយសារតែមុខរបរជាជាងជួសជុលម៉ាញ៉េ និងទូរទស្សន៍ មិនសូវកាក់កប និងផ្តល់ប្រាក់កម្រៃច្រើន និងស្របពេលដែលអង្គការរបស់អូស្ត្រាលីបានកោះហៅឱ្យរូបលោកទៅធ្វើការហ្វឹកហាត់កីឡាប្រណាំងរទេះរយៈពេល ១ ខែ នៅប្រទេសអូស្ត្រាលី វ៉ាន វ៉ុន ក៏សម្រេចចិត្តវិលចូលប្រឡូកក្នុងវិស័យកីឡាជនពិការម្តងទៀត ដែលបន្តរហូតមកទល់សព្វថ្ងៃនេះ។
ក្រៅពីទទួលបានបទពិសោធពីការហ្វឹកហាត់នៅក្រៅប្រទេស វ៉ាន វ៉ុន ក៏ទទួលបានកៅអីប្រណាំងមួយពីអូស្ត្រាលី ហើយរូបលោកក៏ត្រូវបានកោះហៅឱ្យចូលរួមជាមួយនឹងសហព័ន្ធប៉ារ៉ាឡាំពិក ដើម្បីប្រកួតតំណាងឱ្យកម្ពុជាក្នុងព្រឹត្តិការណ៍ក្នុងតំបន់និងពិភពលោក។
ភាពភ្ញាក់ផ្អើលនានា បានកើតឡើងភ្លាមៗក្នុងការប្រកួតលើឆាកអន្តរជាតិជាលើកដំបូងសម្រាប់កីឡាករមានដើមកំណើតក្នុងខេត្តកណ្តាលរូបនេះ ក្រោយពីរូបលោកដណ្តើមបានមេដាយប្រាក់ចំនួន ២ លើវិញ្ញាសាប្រកួតប្រណាំងរទេះប្រភេទ T53 ចម្ងាយ ១០០ ម៉ែត្រ និង ២០០ ម៉ែត្រ ក្នុងព្រឹត្តិការណ៍អាស៊ានប៉ារ៉ាហ្គេម ឆ្នាំ ២០១១ ក្នុងទីក្រុង Surakarta។
ក្រោយពីដណ្តើមបានជ័យជម្នះលោក វ៉ាន វ៉ុន បានប្រាប់ពីអារម្មណ៍របស់លោកក្នុងពេលនោះថា៖ «កាលនោះ ខ្ញុំពិតជារំភើបណាស់ ហើយខ្ញុំហាក់បានក្លាយជាមនុស្សថ្មីម្នាក់អ៊ីចឹង។ ខ្ញុំមានមោទនភាពលើខ្លួនឯង ហើយទីបំផុត ខ្ញុំបានបង្ហាញឱ្យគ្រប់គ្នាដឹងថា ខ្ញុំគឺជាមនុស្សមានសមត្ថភាពម្នាក់ផងដែរ»។
ក្រៅពីការនាំកិត្តិយសជូនជាតិ អត្តពលិករូបនេះក៏ទទួលបានប្រាក់រង្វាន់លើកទឹកចិត្តចំនួន ៨ ០០០ ដុល្លារអាមេរិក ពីរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាផងដែរសម្រាប់ការឈ្នះមេដាយប្រាក់ចំនួន ២ ក្រោយពីបានវិលត្រឡប់មកកាន់មាតុប្រទេសវិញ។
ការទទួលបានប្រាក់រង្វាន់ និងការផ្លាស់ប្តូរជីវិតដ៏គួរឱ្យកត់សម្គាល់តាមរយៈកីឡានេះ ប្រហែលជាកម្លាំងចលករដ៏ខ្លាំងមួយក្នុងការជួយឱ្យលោក វ៉ាន វ៉ុន មានការខិតខំប្រឹងប្រែងបន្ថែមទៀតក្នុងការនាំយកជ័យជម្នះជូនជាតិ ហើយទីបំផុតក្នុងរយៈពេល ២ ឆ្នាំក្រោយមក រូបលោកក៏បានជួបភាពជោគជ័យបំផុតក្នុងជីវិតបើគិតពីការចូលរួមប្រកួតកីឡាប្រណាំងរទេះ។
ចំណុចលេចធ្លោរបស់លោក វ៉ាន វ៉ុន បានបង្កើតការភ្ញាក់ផ្អើល និងការចាប់អារម្មណ៍នានាពីសមាជិកប្រទេសនៅអាស៊ានក៏ដូចជាអ្នកគាំទ្រកីឡានៅកម្ពុជាក្រោយពីរូបលោកបានឈ្នះមេដាយមាសទាំង ៣ វិញ្ញាសា ដែលលោកបានចូលរួមក្នុងការប្រកួតកីឡាប្រណាំងរទេះប្រភេទ T53 ចម្ងាយ ១០០ ម៉ែត្រ ២០០ ម៉ែត្រ និង ៤០០ ម៉ែត្រ។
ជ័យជម្នះនេះ មិនត្រឹមតែជួយធ្វើឱ្យកេរ្តិ៍ឈ្មោះលោក វ៉ាន វ៉ុន កាន់តែមានភាពល្បីល្បាញលើឆាកអន្តរជាតិប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏បានជួយឱ្យរូបលោកទទួល បានកញ្ចប់ថវិកាឧបត្ថម្ភដ៏គួរឱ្យកត់សម្គាល់ពីរដ្ឋាភិបាលផងដែរដែលក្នុងនោះកម្ពុជាបានកំណត់ផ្តល់ប្រាក់លើកទឹកចិត្តចំនួន ១ ម៉ឺនដុល្លារ សម្រាប់ការឈ្នះមេដាយមាស ១។
លោក វ៉ាន វ៉ុន បានរំឭកប្រាប់អារម្មណ៍នៅពេលនោះថា៖ «ក្រោយពីឈ្នះមេដាយមាសទាំងនេះជូនជាតិ ខ្ញុំលែងមានអារម្មណ៍ខ្មាសអៀន ទោះបីខ្ញុំជាជនពិការក៏ដោយ ហើយខ្ញុំក៏លែងមានអារម្មណ៍ខ្លាចដែរ ពិសេសលែងមានអ្នកមើលស្រាលខ្ញុំហើយ»។
ភាពជោគជ័យក្នុងកីឡាជនពិការនិងការទទួលបានប្រាក់ឧបត្ថម្ភជាបន្តបន្ទាប់នេះ ក៏បានជួយសម្រួលដល់ជីវភាពរបស់គេផងដែរ ដោយរូបលោកអាចមានលទ្ធភាពទិញផ្ទះដោយខ្លួនឯងបាន ដើម្បីរស់នៅជាមួយនឹងភរិយានិងកូនៗរបស់លោក។
បុរសជាឪពុក មានកូន ២ នាក់ និងមានភរិយាជាស្ត្រីមេផ្ទះរូបនេះបានឱ្យដឹងថា៖ «ក្នុងនាមជាជនពិការ យើងមិនត្រូវអស់សង្ឃឹម ឬបាក់ទឹកចិត្តឡើយ ប៉ុន្តែយើងត្រូវតែតស៊ូជានិច្ច ពិសេសត្រូវខិតខំរៀនសូត្រហើយឱ្យតែយើងមានសមត្ថភាព មិនថាយើងជាជនពិការក៏ដោយយើងនឹងមិនត្រូវបានគេមើលរំលងឡើយ»។
ក្រៅពីចូលរួមប្រកួតកម្រិតអាស៊ាន លោក វ៉ាន វ៉ុន ក៏បានចូលរួមប្រកួតក្នុងព្រឹត្តិការណ៍ប៉ារ៉ាឡាំពិក ឆ្នាំ ២០១៦ ក្នុងទីក្រុង Rio និងប៉ារ៉ាឡាំពិកក្នុងទីក្រុងតូក្យូ ឆ្នាំ ២០២២ ផងដែរ ក៏ដូចជា ព្រឹត្តិការណ៍កីឡាអាស៊ីប៉ារ៉ាហ្គេម ឆ្នាំ ២០១៤ ក្នុងប្រទេសកូរ៉េ និងឆ្នាំ ២០១៨ នៅប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី ប៉ុន្តែមិនទទួលបានលទ្ធផលដ៏គួរឱ្យកត់សម្គាល់ឡើយ។
មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ ក្រោយមករូបលោកត្រូវបានដំឡើងឱ្យទៅប្រកួតក្នុងប្រភេទ T54 ពោលគឺបន្ទាប់ពីវិលត្រឡប់មកពីការប្រកួតកីឡាអាស៊ីប៉ារ៉ាហ្គេមឆ្នាំ ២០១៤ ប៉ុន្តែលទ្ធផលអាចឈ្នះត្រឹមតែមេដាយសំរឹទ្ធប៉ុណ្ណោះ ក្នុងការប្រណាំងរទេះចម្ងាយ ១០០ ម៉ែត្រ ក្នុងព្រឹត្តិការណ៍អាស៊ាន ប៉ារ៉ាហ្គេម ឆ្នាំ ២០១៥ នៅសិង្ហបុរី។
ប៉ុន្តែទោះបីជាយ៉ាងណា កីឡាករដែលបច្ចុប្បន្នមានវ័យ ៣៦ ឆ្នាំរូបនេះ មិនបានបោះបង់ក្តីសង្ឃឹមរបស់ខ្លួនឡើយ និងកំពុងតែធ្វើការហ្វឹកហាត់យ៉ាងស្វិតស្វាញនៅពហុកីឡដ្ឋានជាតិមរតកតេជោ ដើម្បីត្រៀមចូលរួមប្រកួតក្នុងព្រឹត្តិការណ៍កីឡាអាស៊ាន ប៉ារ៉ាហ្គេម ក្នុងទីក្រុង Surakarta ប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី ដែលនឹងប្រព្រឹត្តទៅចាប់ពីថ្ងៃទី ៣០ ខែកក្កដា ដល់ទី ៦ ខែ សីហា ឆ្នាំ ២០២២។
លោក វ៉ាន វ៉ុន ដែលនឹងត្រូវប្រកួតលើវិញ្ញាសា T54 ចម្ងាយ ១០០ ម៉ែត្រ ២០០ ម៉ែត្រ និង ៤០០ ម៉ែត្រ បានបញ្ជាក់ប្រាប់ថា៖ «ខ្ញុំនៅតែមានការជឿជាក់ថា ខ្ញុំអាចដណ្តើមបានលទ្ធផលល្អសម្រាប់ប្រទេសរបស់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំកំពុងតែផ្តោតលើការហ្វឹកហាត់ ដើម្បីត្រៀមខ្លួនឱ្យបានរួចរាល់សម្រាប់ការប្រកួតខាងមុខនេះ។
ប៉ុន្តែខ្ញុំមានការបារម្ភពីរទេះរបស់ខ្ញុំបន្តិច ដោយសារតែខ្ញុំប្រើរទេះនេះ តាំងពីឆ្នាំ ២០១១ មកម្ល៉េះ ហើយវាដល់អាយុរបស់វាហើយ»៕
