ភ្នំពេញ៖ លោក វឿន យង់អាន ជានិស្សិតមកពីខេត្តសៀមរាប ដែលមានចិត្តស្រឡាញ់ ចង់ចេះចង់ដឹងពីការបង្កើតមនុស្សយន្តមករហូត។
ក្ដីស្រមៃធំរុញច្រានឱ្យមានសកម្មភាពធ្វើឱ្យលោកមិនត្រឹមតែមានឱកាសជាប់អាហារូបករណ៍ទៅរៀននៅរុស្ស៊ីផ្នែកមេកាត្រូនិកប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្ដែថែមទាំងត្រៀមហោះហើរទៅបន្តថ្នាក់បណ្ឌិតនៅប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូងនូវផ្នែកបច្ចេកវិទ្យារ៉ូបូតសម្រាប់វេជ្ជសាស្រ្តឆាប់ៗនេះ។
ដោយលោកសង្ឃឹមថា ក្រោយពីរៀនចប់ លោកនឹងអាចយកចំណេះដឹងមកចែកចាយ ក៏ដូចជាបង្កើតមនុស្សយន្តដូចក្តីស្រមៃជួយវិស័យសុខាភិបាលនៅកម្ពុជា។
លោក វឿន យង់អាន បានរំឭកប្រាប់ ភ្នំពេញ ប៉ុស្តិ៍ ពីចំណុចដែលលោកបានទៅរៀននៅប្រទេសរុស្ស៊ីថា៖ «បន្ទាប់ពីបញ្ចប់ថ្នាក់វិទ្យាល័យនៅសៀមរាប ខ្ញុំបានមករៀនបន្តនៅភ្នំពេញឯវិទ្យាស្ថានបច្ចេកវិទ្យាកម្ពុជា។ ក្រៅពីរៀនតាមកម្មវិធីសាលា ខ្ញុំក៏ស្រាវជ្រាវរៀនតាមអនឡាញទាក់ទងនឹងផ្នែកអេឡិចត្រូនិកក្នុងការបង្កើតមនុស្សយន្ត»។
យុវជនវ័យ ២៦ ឆ្នាំរូបនេះ បន្តថា៖ «នៅកម្ពុជាជំនាញនេះមិនទាន់មាន។ តែថ្ងៃមួយខ្ញុំប្រទះឃើញក្រសួងផ្ដល់អាហារូបករណ៍ទៅរុស្ស៊ីពីផ្នែកមេកាត្រូនិក ដែលវាគឺជាបណ្ដុំមុខវិជ្ជាខ្ញុំស្រឡាញ់តែម្ដង ទាំងអេឡិចត្រូនិក មេកានិច និងការបង្កើតកម្មវិធី។ បន្ទាប់ពីដាក់ពាក្យប្រឡងជាប់ខ្ញុំបានមករុស្ស៊ីនៅឆ្នាំ ២០១៤»។
មកដល់រុស្ស៊ីដំបូង អ្វីដែលលំបាកបំផុតសម្រាប់លោក គឺកត្តាអាកាសធាតុត្រជាក់ខ្លាំងពេញ ៨ ខែ ក្នុង ១ ឆ្នាំ ជាហេតុធ្វើឱ្យលោកពិបាកសម្របខ្លួនក្នុងការរស់នៅ។
មួយទៀតនោះ គឺកត្តាជីវភាព ព្រោះប្រាក់ឧបត្ថម្ភទាបដែលចាំបាច់ឱ្យក្រុមគ្រួសារផ្ញើមកជារឿយៗ។
ធ្មេចបើកៗ ៧ ឆ្នាំកន្លងផុត ពេលនេះ និស្សិតសាកលវិទ្យាល័យ Innopolis University ដែលជាសាលាល្បីខាងសិក្សា និងស្រាវជ្រាវផ្នែកព័ត៌មានវិទ្យា និងរ៉ូបូតនៅរុស្សីនោះ បានបញ្ចប់ការសិក្សាទាំងថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រ និងអនុបណ្ឌិត។
យុវជន យង់អាន បានរៀបរាប់អំពីបទពិសោធជីវិតជានិស្សិតនេះថា៖ «ខ្ញុំរីករាយគ្រប់នាទីដែលនៅទីនេះ។ ខ្ញុំចូលចិត្តធ្វើដំណើរទៅតំបន់ផ្សេងៗ រៀនអំពីវប្បធម៌ អានអក្សរសិល្ប៍ និងប្រលោមលោកដ៏អស្ចារ្យរបស់ប្រទេសពួកគេ»។
លោកបានបន្ដថា៖ «វាបានបង្កើតនូវអនុស្សាវរីយ៍រាប់មិនអស់ ជាពិសេសពេលវេលាជាមួយមិត្តភក្តិ។ ប្រទេសរុស្ស៊ីបានផ្តល់ឱ្យខ្ញុំមិនត្រឹមតែក្រដាសសញ្ញាបត្រប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែជីវិតដ៏ពោរពេញដោយបទពិសោធថែមទៀត»។
លោក យង់អាន ក៏បានជាប់អាហារូបករណ៍បន្តថ្នាក់បណ្ឌិត ៤ ឆ្នាំទៀតនៅប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូងផ្នែកបច្ចេកវិទ្យារ៉ូបូតសម្រាប់វេជ្ជសាស្រ្ត ដែលនឹងចាប់ផ្ដើមការសិក្សានៅថ្ងៃទី ១ ខែកញ្ញា ខាងមុខនេះ។
លោកបានលើកឡើងថា និយាយឱ្យត្រង់ទៅលោកមិនធ្លាប់មានចិត្តចង់បន្តមុខជំនាញដោយមានការពាក់ព័ន្ធជាមួយនឹងវេជ្ជសាស្រ្តទេ។
យុវជនរូបនេះច្រើនផ្ដោតតែទៅលើការអភិវឌ្ឍរូបមន្ត ការគ្រប់គ្រងចលនាសម្រាប់មនុស្សយន្ត ជាពិសេសមនុស្សយន្តឧស្សាហកម្ម និងជើង-មនុស្សយន្ត ដែលមានសណ្ឋានដូចសត្វ និងមនុស្ស។
យ៉ាងណាមិញ គំនិតរបស់លោកត្រូវបានប្ដូរនៅពេលលោកសិក្សាថ្នាក់អនុបណ្ឌិត។
យុវជន យង់អាន បានរំឭកប្រាប់ថា៖ «ពេលមកដល់ឆ្នាំដំបូងនៅថ្នាក់អនុបណ្ឌិត ខ្ញុំត្រូវការស្រាវជ្រាវអំពីគំរូគណិតវិទ្យាសម្រាប់ជើងមនុស្សយន្តផ្សេងៗ។ ការស្រាវជ្រាវនេះ មានតំណភ្ជាប់ជាច្រើនទាក់ទងជាមួយមនុស្សយន្តក្នុងវេជ្ជសាស្រ្ត»។
លោកបន្តថា៖ «វាមានន័យថា ខ្ញុំអាចពង្រីកការស្រាវជ្រាវរបស់ខ្ញុំ ដើម្បីអភិវឌ្ឍមនុស្សយន្ត និងឧបករណ៍ដើម្បីជួយមនុស្ស និងអ្នកជំងឺ។ ដូចនេះហើយមូលហេតុចម្បងដែលខ្ញុំសម្រេចចិត្តជ្រើសរើសមនុស្សយន្តវេជ្ជសាស្ត្រ គឺព្រោះវានឹងជួយផ្ទាល់ដល់មនុស្ស»។
ថ្វីដ្បិតថាផ្លូវនៅវែងឆ្ងាយទៀតក្នុងការបង្កើតឱ្យមនុស្សយន្តវេជ្ជសាស្រ្ត ដែលយុវជន វឿន យង់អាន កំពុងតែធ្វើគម្រោង និងធ្វើការស្រាវជ្រាវឱ្យលេចជារូបរាង តែលោកបានបង្ហើបឱ្យដឹងពីគំនិតស្រាវជ្រាវ ២ ក្នុងការបង្កើតឱ្យវាជួយមនុស្ស។
លោករៀបរាប់ថា ទី១ លោកនឹងផ្ដោតទៅលើការធ្វើឱ្យមនុស្សយន្ត ឬប្រព័ន្ធបច្ចេកវិទ្យាវៃឆ្លាតជួយក្នុងការវះកាត់។ ទី២ លោកមានបំណងអនុវត្តបច្ចេកវិទ្យានៃជើងមនុស្សយន្ត ដែលអាចពាក់បានសម្រាប់អ្នកពិការ។
យុវជនសិក្សាជំនាញនៃអនាគតដ៏ជឿនលឿនរូបនេះ បានបញ្ជាក់ប្រាប់ថា៖ «បន្ទាប់ពីបញ្ចប់ការសិក្សានៅកូរ៉េ ខ្ញុំនឹងវិលត្រឡប់មកប្រទេសកម្ពុជាវិញ និងសង្ឃឹមថា អាចនាំយកតិចណូឡូជីទំនើបថ្មីមកជួយក្នុងវិស័យសុខាភិបាល។ ខ្ញុំលើកទឹកចិត្តឱ្យបងប្អូនរៀនមុខជំនាញមនុស្សយន្ត ព្រោះវាជាមុខវិជ្ជាដ៏រីករាយមួយ និងជាសក្ដានុពលក្នុងការអភិវឌ្ឍប្រទេសយើងជាច្រើនផ្នែក ដូចជាលើវិស័យកសិកម្ម ការផលិត និងវេជ្ជសាស្រ្តជាដើម»។
យុវជនមកពីខេត្ដសៀមរាប លោក វឿន យង់អាន ក៏បានផ្ដាំផ្ញើទៀតដែរថា៖ «ខ្ញុំចង់ឱ្យគ្រប់គ្នាមានក្ដីសុបិនធំ ពីព្រោះមិនថាវាធំប៉ុនណា វាហាក់មិនអាចទៅរួចយ៉ាងណា បើអ្នកដើរទៅរកវា អ្នកនឹងរកឃើញផ្លូវ»៕