រ៉ូបូតរត់តុយកអាហារជូនភ្ញៀវ រីឯរ៉ូបូតឯទៀតត្រូវបានបញ្ជាឱ្យសន្ទនាទទួលការកុម្ម៉ង់ដោយបុគ្គលពីចម្ងាយ។ រូបថត AFP
ក្រុងតូក្យូ៖ លោក មីឈីអុ អ៊ីម៉ៃ បានធ្វើគារវៈភ្ញៀវ តែមិនមែនទល់មុខគ្នានោះទេ។ លោកនៅឆ្ងាយរាប់រយគីឡូម៉ែត្រពីហាង និងសន្ទនាតាមប្រតិបត្ដិការរ៉ូបូតរត់តុ ដែលជាផ្នែកមួយនៃការពិសោធវិស័យការងារ។
ការដាក់ដំណើរការរ៉ូបូតនៅហាងកាហ្វេ Dawn ត្រូវបានធ្វើឡើងដោយមានបំណងបង្ហាញភាពប៊ិនប្រសប់ ទំនាក់ទំនង និងឱកាសការងារដល់អ្នកដែលពិបាកធ្វើការក្រៅផ្ទះ។
រ៉ូបូតពណ៌ស ដែលមានរូបរាងស្រដៀងនឹងកូនសត្វភេនឃ្វីន បានស្រែកពីច្រកចូល ដោយបែរមុខរកភ្ញៀវ និងលើកដៃគ្រវីរាក់ទាក់ថា៖ «សួស្ដី! សុខសប្បាយជាទេ?»។
លោក អ៊ីម៉ៃ ស្ថិតនៅពីក្រោយនៃការគ្រប់គ្រងរ៉ូបូតពីផ្ទះរបស់លោកនៅហ៊ីរ៉ូស៊ីម៉ា ចម្ងាយប្រមាណ ៨០០ គីឡូម៉ែត្រ។ លោកជាបុគ្គលិកម្នាក់ចំណោម ៥០ នាក់ ដែលមានពិការភាពទាំងរាងកាយ និងសតិស្មារតី ហើយអាចបម្រើការងារនៅហាងកាហ្វេ Dawn បញ្ជារ៉ូបូតពីផ្ទះ។
ហាងកាហ្វេនេះ បានបើកទ្វារនៅក្នុងខណ្ឌនីហុនបាស៊ិ ភាគកណ្ដាលក្រុងតូក្យូ កាលពីខែមិថុនា និងបានជួលបុគ្គលិកនៅទូទាំងប្រទេសជប៉ុន និងបរទេស ខ្លះធ្វើការពីផ្ទះ និងខ្លះធ្វើការនៅហាងផ្ទាល់។
តាមពិត ហាងនេះគ្រោងនឹងបើកទ្វារតាំងពីឆ្នាំមុន ដើម្បីឱ្យត្រូវនឹងព្រឹត្ដិការណ៍ប៉ារ៉ាឡាំពិក តែការបើកសម្ពោធត្រូវបានពន្យារពេលដោយសារវិបត្ដិកូវីដ មិនខុសពីព្រឹត្ដិការណ៍កីឡា ដែលចាប់ផ្ដើមនៅថ្ងៃអង្គារ។
រ៉ូបូតតូចៗប្រមាណ ២០ គ្រឿង រំលេចកែវភ្នែកដូចគ្រាប់ពេជ្រ អង្គុយនៅលើតុ ហើយរ៉ូបូតខ្លះទៀតនៅឈរកន្លែងផ្សេងៗទៀតនៃហាង ដែលគ្មានជណ្ដើរ តែមានជម្រាលរលោង ធំល្មមសម្រាប់រទេះកៅអី។
លោក ឃេនតារ៉ូ យូស៊ីហ្វីជិ ម្ចាស់ហាងកាហ្វេ Dawn ក្នុងក្រុងតូក្យូ។ រូបថត AFP
គ្រឿងម៉ាស៊ីនឈ្មោះ OriHime បំពាក់កាមេរ៉ា មីក្រូហ្វូន និងគ្រឿងបំពងសំឡេង ដើម្បីឱ្យអ្នកបញ្ជាធ្វើការទាក់ទងជាមួយភ្ញៀវពីចម្ងាយ។
រ៉ូបូតមួយបានសាកសួរដោយបង្ហាញអេក្រង់ថេប្ល៊ិតតារាងម្ហូបប៊ឺហ្គ័រ ការី និងញាំថា៖ «តើខ្ញុំអាចទទួលការកុម្ម៉ង់ពីលោកបានហើយឬនៅ?»។
ពេលអតិថិជនជជែកជាមួយអ្នកបញ្ជារ៉ូបូតតូចៗ រ៉ូបូតធំៗចំនួន ៣ គ្រឿង បំផ្លាស់ទីតាមតុភ្ញៀវដើម្បីបម្រើភេសជ្ជៈ ឬស្វាគមន៍ភ្ញៀវនៅច្រកចូល។ នៅមានរ៉ូបូតពាក់អៀមឆុងកាហ្វេអាចមានសមត្ថភាពឆុងកាហ្វេជាមួយឧបករណ៍ស្ទីលបារាំង។
គម្រោងនេះ គឺជាគំនិតរបស់ លោក ឃេនតារ៉ូ យូស៊ីហ្វីជិ ជាសហគ្រិន ជាសហស្ថាបនិកក្រុមហ៊ុន Ory Laboratory ក្រោយពីលោករងនូវបញ្ហាសុខភាពតាំងពីកុមារភាព ដែលធ្វើឱ្យរូបលោកមិនអាចចូលសាលារៀនបាន។ លោកចាប់ផ្ដើមគិតពីវិធីនាំមនុស្សទៅកាន់កន្លែងការងារ បើទោះបីជាពួកគេមិនអាចចាកចេញពីផ្ទះ។
បុរសអាយុ ៣៣ ឆ្នាំរូបនេះ បាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំកំពុងគិតពីវិធីដែលអ្នកមានពិការភាពអាចជ្រើសរើសការងារ ពេលពួកគេចង់ធ្វើការ។ នេះជាទីកន្លែងដែលមនុស្សអាចចូលរួមក្នុងកិច្ចការសង្គម»៕ AFP/HR
