ក្រុងប៊ែរឡាំង៖ មានកន្លែងមួយដែលធ្វើដំណើរពីទីក្រុងប៊ែរឡាំងតែ ៩០ នាទី ជាទីដែល លោកស្រីអធិការបតីអាល្លឺម៉ង់ អេនជេឡា មឺរកែល អាចគេចផុតពីបន្ទប់ការិយាល័យ ជួបមនុស្សម្នាដែលស្គាល់គ្នាតាំងពីយូរ និងមិនចាំបានរៀបឫកពារ។
ទីក្រុង Templin ដ៏ស្រស់ស្អាត ដែលមានប្រជាជនសរុប ១៦ ០០០ នាក់ កំពុងប្រារឰខួបកំណើត ៧៥០ ឆ្នាំនាឆ្នាំនេះ ដោយខកខានមួយឆ្នាំដោយសារវិបត្ដិកូវីដ ១៩។
ស្ថិតក្នុងស្រុក Uckermark រំលេចទេសភាពបឹង ពួកបាំងបិទក្នុងព្រៃ វាជាទីឋានដែលលោកស្រី មឺរកែល ធំដឹងក្ដី និងមានតួនាទីជាទីឋានជួយលោកស្រីរក្សាអំណាចរហូតដល់ ១៦ ឆ្នាំ។
លោកស្រី មឺរកែល បានមកលេងស្រុកកំណើតក្នុងឱកាសចុងរដូវក្ដៅ ពោលគឺប៉ុន្មានសប្ដាហ៍មុនពេលលោកស្រី ចូលនិវត្ដន៍ពីជីវិតនយោបាយ។
លោកស្រីបាននិយាយទៅកាន់មហាជនប្រមាណ ១០០ នាក់ ដែលមកទទួលស្វាគមន៍លោកស្រីថា៖ «ទីនេះជាកន្លែងដើមកំណើតរបស់ខ្ញុំ។ ទីនេះជាឫសគល់របស់ខ្ញុំ ហើយអ្វីៗគឺនៅទីនេះទាំងអស់»។
តាមពិត លោកស្រី មឺរកែល ប្រសូតនៅទីក្រុងកំពង់ផែ Hamburg ក្នុងឆ្នាំ ១៩៥៤ តែឪពុកដែលជាលោកឪពុកគ្រឹស្ដសាសនាម្នាក់ បាននាំគ្រួសារមកនៅក្នុងដែនដីកុម្មុយនិស្ដអាល្លឺម៉ង់ខាងកើត ពេលលោកស្រីទើបនៅបាតជើងក្រហមរងាល មុនពេលតាំងលំនៅក្នុងទីក្រុង Templin ពេលលោកស្រីអាយុ ៣ ឆ្នាំ។
លោកឪពុកឈ្មោះ ហូសត៍ កាស្នើរ បានបើកសិក្ខាសាលាមួយបំណងដោះស្រាយបញ្ហាខ្វះបុព្វជិកសាសនាក្នុងរបបដែលមិនប្រណិបតន៍សាសនា។ ម្ដាយរបស់លោកស្រី ហេរលីនដ៍ ជាគ្រូបង្រៀនអង់គ្លេស បានប្រឆាំងនឹងច្បាប់បង្រៀនភាសាសត្រូវ និងបានក្លាយជាស្ដ្រីមេផ្ទះ ដែលមានកូន អេនជេឡា ជាកូនច្បង ម៉ាគូស ប្រសូតក្នុងឆ្នាំ ១៩៥៧ និង អ៊ីរ៉េន អាយុប្អូនគេ ៧ ឆ្នាំ។
ពួកគេរស់នៅក្នុងផ្ទះធំមួយដែលលាបថ្នាំពណ៌បៃតង និងលឿងនៅគែមឈើ ខណៈផ្ទះមួយទៀតជាមណ្ឌលសម្រាប់អ្នកមានពិការភាព។ ផ្ទះទាំងពីរនៅមានវត្ដមានរហូតដល់សព្វថ្ងៃ។
ថ្វីដ្បិតតែលោកស្រីត្រូវបន្ដការសិក្សានៅសាកលវិទ្យាល័យ អនាគត អធិការបតីរូបនេះ មិនដែលភ្លេចទីក្រុងដែលខ្លួនធំធាត់ Templin ដោយលោកស្រី តែងតែទៅសួរសុខទុក្ខក្រុមគ្រួសារ និងចំណាយពេលវិស្សមកាលនៅទីនះជាញឹកញយ។
ឪពុកម្ដាយទាំងសងខាង ដែលជាមនុស្សជំនិតបំផុតរបស់លោកស្រី ក៏ត្រូវបានបញ្ជុះនៅទីនោះ។
បើទោះបីជាខ្លួនមិនបានបោះឆ្នោតឱ្យគណបក្សអភិរក្ស CDU របស់អធិការបតីរូបនេះយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏គ្រូវ័យ ៤៦ ឆ្នាំ ម៉ានូអែល វិចមេន បាននិយាយថា៖ «គាត់ជាចំណែកមួយរបស់យើង។ ពេលគាត់នៅទីនេះ គាត់ជាបុគ្គលសាមញ្ញបំផុត ដូចជាពួកយើងអ៊ីចឹង»។
បុរសចូលនិវត្ដន៍ វ័យ ៦៨ ឆ្នាំ បេនដ៍ រ៉េតធ័រ ដែលធ្លាប់រៀនជាមួយអធិការបតីរូបនេះ បានបន្ដថា៖ «គាត់ពិតជាមេដឹកនាំដ៏សាមញ្ញ។ ពេលគាត់ទៅផ្សារ ស្ទើរតែគ្មាននរណាម្នាក់ចាប់អារម្មណ៍ ពីព្រោះគាត់មិនចង់ឱ្យគេស្គាល់ឡើយ»៕ AFP/HR