លោក​នាយក​រដ្ឋ​មន្ត្រី​ ហ៊ុន ម៉ាណែត ​ប្រាប់​ក្រសួង​ស្ថាប័ន​របស់​រដ្ឋ​ឱ្យ​ពិនិត្យ​អំពី​តួនាទី និង​ពង្រឹង​ស្ថាប័ន​របស់​ខ្លួន ដោយ​មិន​ត្រូវ​បង្កើន​ចំនួន​អង្គភាព​ និង​ដំឡើង​ឋានៈ​ដែល​មិន​ចាំបាច់ ព្រម​ទាំង​ច្របាច់​ឬ​ត្រូវ​លុប​ចោល​អង្គភាព​ដែល​មិន​ស៊ីមេទ្រី​ជាមួយ​នឹង​ក្រប​ខណ្ឌ​គោលនយោបាយ​នៃ​រដ្ឋាភិបាល​ថ្មី។


មន្ត្រី​សង្គម​ស៊ីវិល​ចង់​ឃើញ​មន្ត្រី​និង​ស្ថាប័ន​នីមួយៗ​មាន​សមត្ថភាព​គ្រប់គ្រាន់ មានតួរនាទី​និង​ការ​ទទួល​ខុស​ត្រូវ​ច្បាស់​លាស់​ ដើម្បី​បញ្ចៀស​កុំ​ឱ្យ​មាន​ការងារ​ត្រួត​ស៊ីគ្នា​នៃ​ភារកិច្ច​របស់​ខ្លួន។

តាម​រយៈ​សារាចរ​ដែល​ផ្សព្វផ្សាយ​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ លោក​ប្រាប់​ឲ្យ​ក្រសួង​ស្ថាប័ន​រដ្ឋ​ ​ផ្តោត​លើ​អភិបាល​កិច្ច​និង​ការ​ធ្វើ​ទំនើប​កម្ម​ ស្ថាប័ន​រដ្ឋ​ឱ្យ​ក្លាយ​ជា​រដ្ឋបាល​សាធារណៈ​ទំនើប ប្រកប​ដោយ​សមត្ថភាព​ខ្ពស់ ​ខ្លាំង ​វៃឆ្លាត​ និង​ស្អាត​ស្អំ ដូច​មាន​ចែង​នៅ​ក្នុង​យុទ្ធសាស្ត្រ​បញ្ចកោណ​ដំណាក់​កាល​ទី១។


នៅ​ក្នុង​សារាចរ​ចំនួន​៣​ទំព័រ​នេះ លោក​បាន​ប្រាប់​ឲ្យ​ក្រសួង​ស្ថាប័ន​ផ្ដោត​សំខាន់​ទៅ​លើ​ការ​ពង្រឹង​ស្ថាប័ន​ ឬ អង្គភាព​ដែល​មាន​ស្រាប់ ដោយ​ឈរ​លើ​អភិក្រម​ «ពង្រឹង​និង​ការ​រៀប​ចំ​ផ្ទះ​របស់​ខ្លួន​ឱ្យ​រៀប​រយ»។

លោក​សរសេរ​ថា៖ «ក្រសួង​ ស្ថាប័ន​ត្រូវ​ពិនិត្យ​ និង​រៀប​ចំ​រចនា​សម្ព័ន្ធ​ដែល​មាន​ស្រាប់​ឱ្យ​បាន​រៀប​រយ ដោយ​ប្រើ​ប្រាស់​ឱ្យ​អស់​នូវ​លទ្ធភាព​និង​សក្តា​នុពល​ក្នុង​ការ​កែ​លម្អការ​អនុវត្ត​មុខងារ​ដែល​ជា​សមត្ថ​កិច្ច​របស់​ខ្លួន ការ​រៀបចំ​រចនា​សម្ព័ន្ធ​ឱ្យ​បាន​សម​ស្រប ​ក្នុង​ការ​គាំទ្រ​ការ​អនុវត្ត​មុខងារ និង​ការ​រៀប​ចំ​រំហូរ​ការងារ​ក្នុង​ក្រសួង ​ស្ថាប័ន ព្រម​ទាំង​ការ​កំណត់​ គណនេយ្យភាព​និង​ការ​ទទួល​ខុស​ត្រូវ​ច្បាស់​លាស់​ក្នុង​ការ​បំពេញ​ការងារ»។


លោក ហ៊ុន ម៉ាណែត បញ្ជាក់​ទៀត​ថា ការ​ធ្វើ​កណែ​ទម្រង់​នេះ​ត្រូវ​រក្សា​ចំនួន​អង្គភាព​ដដែល ​ដោយ​«មិន​ត្រូវ​នាំ​ឱ្យ​មាន​ការ​បង្កើន​ចំនួន​អង្គភាព​ទោះ​ក្នុង​កម្រិត​ណា​មួយ​ក៏​ដោយ»។ សូម្បី​តែ​ទម្ងន់​បែបបទ​នីតិវិធី​ក៏​មិន​ត្រូវ​បន្ថែម​ដែរ​នៅ​តាម​ស្ថាប័ន​នីមួយៗ។

ចំពោះ​ រចនា​សម្ព័ន្ធ​ដែល​មាន​ស្រាប់​ដែល​មិន​ឆ្លើយ​តប​នឹង​ស្ថានភាព​បច្ចុប្បន្ន​និង​ក្រប​ខណ្ឌ​គោល​នយោបាយ​របស់​រាជ​រដ្ឋាភិបាល​ក្នុង​អាណត្តិ​ទី៧​នេះ​ ​លោក​ស្នើ​ឱ្យ​ពិនិត្យ ​សម្រួល​ ប្រចាច់​បញ្ចូល​គ្នា ឬ​លុប​ចោល​តែម្ដង។ លើស​ពី​នេះ​ទៀត​ លោក​ក៏​មិន​អនុញ្ញាត​ឱ្យ​មាន​ការ​ដំឡើង​ឋានៈ​នៃ​អង្គភាព​ដែល​ជា​ហេតុ​នាំ​ឱ្យ​មាន​ការ​កើន​រចនាសម្ព័ន្ធ​របស់​ក្រសួង។

ចំពោះ​ភាព​ចាំ​បាច់​នៃ​ការ​បង្កើត​អង្គភាព​ថ្មី លោក​បញ្ជាក់​ដូច្នេះ​ថា៖ «ការ​បង្កើត​អង្គភាព​ថ្មី​ត្រូវ​ផ្អែក​លើ​ហេតុផល​ច្បាស់​លាស់ ​ដើម្បី​ប្រសិទ្ធភាព​ការងារ​និង​ឆ្លើយ​តប​ទៅ​នឹង​ ការ​តម្រូវ​ដែល​មាន​ក្នុង​ក្រប​ខណ្ឌ​គោល​នយោបាយ​របស់​រាជរដ្ឋាភិបាល»។

លោក ឡាំ សុជាតិ នាយក​ប្រតិបត្តិ​វិទ្យាស្ថាន​តស៊ូ​មតិ និង​គោល​នយោបាយ (API) ថ្លែង​ថា ការណែនាំ​នេះ​ជា​រឿង​ល្អ ហើយ​លោក​ស្នើ​ថា​ គួរ​តែ​មាន​ការ​ពិនិត្យ​វាយ​តម្លៃ​លម្អិត​លើ​មុខងារ​នៃ​ស្ថាប័ន ឬ​មន្ត្រី​ជាមុន​សិន ​មុន​នឹង​ការ​សម្រេច​ថា​ត្រូវ​កែប្រែ ឬ​ត្រូវ​រក្សា​ទុក​អ្វី​ខ្លះ។

លោក​និយាយ​ថា៖ «ដូច្នេះ​ ដើម្បី​កុំ​ឱ្យ​ជាន់​តួនាទី​ភារកិច្ច​រវាង​ក្រសួង​មួយ​ជាមួយ​នឹង​ក្រសួង​មួយ​ទៀត និង​ដើម្បី​ឲ្យ​មន្ត្រី​ទទួល​ខុស​ត្រូវ​ក្នុង​ការ​អនុវត្ត ដូចជា​ក្រសួង​ដែល​មាន​រដ្ឋលេខាធិការ អនុរដ្ឋ​លេខាធិការ​ច្រើន ​គួរ​តែ​មាន​ការ​សិក្សា​លម្អិត​អំពី​តួនាទី និង​ធ្វើការ​កែ​លម្អ​ទៅ​តាម​​តម្រូវការ​ជាក់​ស្ដែង ដើម្បីកុំ​ឲ្យ​ចំណាយ​ធនធាន​របស់​ប្រទេស​បន្ថែម​ទៀត​ទៅ​លើ​មុខងារ​ថ្មីៗ»។

តាម​ការ​កត់​សម្គាល់​របស់​លោក សុជាតិ ក្រសួង​នីមួយៗ​មិន​មាន​មុខងារ​តួនាទី​ជាន់​គ្នា​ទេ ប៉ុន្តែ នាយកដ្ឋាន​នៅ​ក្រោម​ចំណុះ​ក្រសួង​មួយ អាច​មាន​មុខ​ងារ​តួនាទី ឬ ភារកិច្ច​ដូច​ទៅនឹង​នាយកដ្ឋាន​នៃ​ក្រសួង​ផ្សេង​ទៀត។ លោក​លើក​ជា​ឧទាហរណ៍​និង​ចម្ងល់​អំពី​មុខងារ​នៃ​ក្រសួង​អធិការកិច្ច​ និង​អង្គភាព​ប្រឆាំង​អំពើ​ពុករលួយ​ ពាក់​ព័ន្ធ​នឹង​មុខងារ​សវនកម្ម ឬ​ការ​ត្រួត​ពិនិត្យ​តាមដាន។ លោក​មើល​ឃើញ​ភាព​ប្រហាក់​ប្រហែល​គ្នា​នៃ​មុខងារ​របស់​ក្រសួង​អធិការកិច្ច​ ជាមួយ​នឹង​​មុខងារ​នៃ​នាយកដ្ឋាន​អធិការកិច្ច​របស់​ក្រសួង​នីមួយៗ។

មុខងារ​ដែល​លោក​យល់​ថា​មិន​ច្បាស់​លាស់​មួយ​ទៀត​គឺ​ការ​គ្រប់គ្រង​ធនធាន​ធម្មជាតិ​ ដូចជា​ការ​គ្រប់គ្រង​ទឹក ដី ព្រៃ ជា​ដើម។ លោក​ថា ការ​បែងចែក​មុខងារ​ច្បាស់​លាស់​គឺ​ដើម្បី​បង្ហាញពី​ការ​ទទួល​ខុស​ត្រូវ និង​ដឹកនាំ​ការ​អនុវត្ត​ច្បាប់​ប្រកប​ដោយ​ប្រសិទ្ធភាព។

លោក ប៉ា ច័ន្ទរឿន  ​ប្រធាន​វិទ្យាស្ថាន​ប្រជាធិបតេយ្យ​កម្ពុជា ក៏​យល់​ឃើញពី​ភាព​ចាំ​បាច់​នៃ​​​ការ​ធ្វើ​កំណែ​ទម្រង់​ឲ្យ​មាន​ប្រសិទ្ធភាព ដូច​មាន​ចែង​នៅ​ក្នុង​សារាចរ​នេះ​ដើម្បី​អនុវត្ត​ទៅតាម​ផែនការ​យុទ្ធសាស្ត្រ​ និង​គោលនយោបាយ​ដែល​រដ្ឋាភិបាល​បាន​ដាក់​ចេញ។

លោក​បន្ថែម​ថា រដ្ឋាភិបាល​គួរ​តែ​ពិនិត្យ​មើល​ក្រសួង​ដែល​មាន​មុខងារ​ជាន់​គ្នា ឬ​ប្រហាក់​ប្រហែល​គ្នា ដើម្បី​ធានា​ថា ក្រសួង​ស្ថាប័ន​នីមួយៗ​ធ្វើការ​ប្រទាក់​ក្រឡា​គ្នា ជាជាង​ធ្វើការ​ងារ​ជាន់​គ្នា​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​រាំង​ស្ទះ​ដល់​ការងារ ឬ​ការ​អនុវត្ត​គោលនយោបាយ​របស់​រដ្ឋាភិបាល៕